Ένα αριστούργημα του Mikhail Kalatozov του 1964 ,για την Κούβα. Το οπτικό της ύφος, οι εικόνες, ο φρενήρης ρυθμός της: αυτά τα στοιχεία κάνουν την ταινία να υπερβαίνει τους περιορισμούς που έθεταν οι συνθήκες παραγωγής της. Το Είμαι η Κούβα είναι η ακριβής αποτύπωση της περηφάνιας αυτών που μπορούν να αναφωνήσουν τον τίτλο. Μέσα σε δύο και κάτι ώρες, αναπαρίσταται ένας ολόκληρος λαός, ένα έθνος απαρτισμένο από αληθινές ψυχές κι όχι κομμάτια μιας ερμηνείας. Λίγες ταινίες σε κάνουν να περπατάς, κυριολεκτικά, μαζί με το θεατό, να είσαι ένα με την κατάσταση, να νιώθεις ότι συζείς, ότι συμπάσχεις, ότι συναισθάνεσαι, ότι είσαι κι εσύ ένας από αυτούς. Η ψυχή είναι κουβανική, η κάμερα σοβιετική. Ο Mikhail Kalatozov εμπνέεται, κυρίως, από τον Dovzhenko και τη Γη του, αλλά και τα κοντινά του Eisenstein και παρουσιάζει μερικά από τα πιο όμορφα, γραμμικά πλάνα της ιστορίας της έβδομης τέχνης. Κάποιες σκηνές, όπως η εναρκτήρια, εκκωφαντική, στην πισίνα, ο αγρότης που μανιωδώς καταστρέφει τ
