Το Εγώ

                                   

          Αδιαπέραστα όστρακα υπό την μορφή λέξεων

εκθέτουν το περίβλημά τους σε απρόσμενα συναισθήματα

αγκαλιάζοντας τον πόθο σπαρμένο μέσα

στον κόλπο της ζωής

ξεχνιούνται στο όνειρο και κρύβονται

σε σκουριασμένα πατήματα ανακατεμένων νεροσυρμών

που εκτοξεύουν λυσσαλέους πίδακες  στοχεύοντας μια υπερχείλιση ,

για να σηματοδοτήσουν την υπαρξή τους ,

νομίζοντας ότι αυτό που πέρασε ήταν ζωή.

Μετά την έκθεση και την προβολή του Εγώ , όλα είναι διαφορετικά ,ένα παράθυρο στο αριστερό μου μάτι και ένα άλο 3 τρία μέτρα ποιό κάτω από το δεξί μου αυτί ...20.41 η ώρα σε αυτό το σπίτι , Κυριακή.