Φώς
ακόμη και η σκιά σου είναι φωτεινή
την παρακολούθησα πολλές φορές
ανάμεσα σε χαλάσματα , παλιά κάστρα , και ερειπωμένες εκκλησίες
όταν στεκόσουν εκεί , κόντρα στον ήλιο , έλαμπες
όπου και να σε έβαζα έλαμπες
ακόμη και σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία
χρυσάφι ατόφιο , ακατέργαστο , που δέν ξέρει την αξία του
έψαχνα να το βρω κάποτε στα βουνά
εκεί όπου μεγάλωσα το ήθος μου
το κοιτούσα αλλά δεν με διαπερνούσε
ώσπου το έφερε η θάλασσα σ εκείνο το νησί
σαν αεράκι ανάλαφρο και λίγο πριν τη δύση
Aύρες και οσμές στο σκονισμένο δρομάκι πίσω απ τα αρμυρίκια
όπου έμενα κάθε καλοκαίρι αναζητώντας το φως
Ήταν σαν να ήρθες από παντού
όταν σε κοίταξα και πέρασες
ήταν σαν να πήγαινες και στην ανατολή και στην δύση ταυτόχρονα
απέραντος πόνος με διαπέρασε
πονάει η επιθυμία
τα βήματά μου με οδήγησαν κοντά σου
μέθυσα
και έκλαψα τόσο , όσο δεν είχα κλάψει ποτέ έως τώρα.
Πάντα θα λάμπεις , πάντα να λάμπεις.
ομορφο που ειναι το φως...
ΑπάντησηΔιαγραφήπως διαλυει τα σκοταδια...!
εισβαλει στη ζωη αξαφνα και τα κανει ολα να μοιαζουν λαμπερα...και η πηγη ενα προσωπο...
ναι...
ποναει η επιθυμια...
νεραιδενια καλησπερα!
Όμορφο το φως ακόμη και μετά από 11 χρόνια που διαβάζω το σχόλιό σου.
Διαγραφή"Πόσο πολύ μ`αγάπησες Κυρά που ακουγα βιμπρά τα βηματά σου,προχώραγα τυφλός μες τα νερά,και εγώ μαζί σου"
ΑπάντησηΔιαγραφήHELIASTER που είσαι , εγκαταλείψαμε όλοι.
Διαγραφή